Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Sochaczewie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Sochaczewie - I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marcin Wągrodzki

Protokolant: stażysta Sylwia Kmiecińska

po rozpoznaniu w dniu 24.03.2016r. w S.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W.

przeciwko R. Z.

o zapłatę kwoty 1.130,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu

orzeka:

oddala powództwo;

Sygn. akt IC 1021/15

UZASADNIENIE

W dniu 02.06.2015r. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. Z. kwoty 1.130,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu [daty wysyłki 02.06.2015r.] do dnia zapłaty – tytułem zaległości płatniczych z umowy o dostawy świadczeń telekomunikacyjnych na rzecz pozwanego przez (...) Spółka z o.o. w W. ((...)). W tym należność główna w wysokości 812,80 zł oraz należności uboczne naliczone przez wierzyciela pierwotnego i nabywcę wierzytelności w niewykazany dokładnie sposób - odsetki w kwocie 317,75 zł do dnia 28.05.2015r. włącznie.

Ponadto powód wnosił o przyznanie kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany nie stawił się na rozprawę i nie złożył odpowiedzi na pozew, nie zajmując stanowiska.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Z załączonych do akt dokumentów wynika, że pierwotny wierzyciel (...) Spółka z o.o. w W. i pozwany R. Z. mogli zawrzeć w dniu 04.10.2011r. jakąś umowę, zapewne dotyczącą świadczeń telekomunikacyjnych. Umowa ta została prawdopodobnie w nieustalonym terminie i okolicznościach wypowiedziana, a należność postawiona w stan wymagalności, kolejny wierzyciel wystosowywał bowiem wezwania do zapłaty.

Powodowy fundusz (...) zakupił następnie umową przelewu z dnia 20.06.2013r. jakąś wierzytelność z umowy z dnia 04.10.2011r., przysługującą wobec pozwanego R. Z. – od podmiotu (...) Spółka z o.o. w W.. Do załączonej kopii umowy cesji brak załącznika z imiennym wskazaniem dłużnika i wierzytelności oraz wysokości danego roszczenia. Przedstawiono jedynie wystawiony przez powoda wyciąg elektroniczny – poświadczony za zgodność nie wiadomo w jaki sposób z opisanym w pozwie zbiorczym "załącznikiem papierowym" – zamiast kopii odpowiedniej części tego załącznika (co byłoby konieczne jeśli ma go objąć poświadczenie umowy cesji). Jest to więc wyłącznie dokument wewnętrzny powoda, do tego istniejący tylko w formie elektronicznej.

Powód nie udokumentował także uprawnień osób sprzedających wierzytelność w imieniu spółki (...) do jej reprezentowania, zaś umowa cesji nie jest poświadczona notarialnie, nikt więc nie sprawdzał ich umocowań lub pełnomocnictw. Tym samym nie wykazano należycie przejścia uprawnień z przedmiotowej umowy pierwotnej.

Przede wszystkim jednakże do akt sprawy nie załączono pierwotnej umowy z dnia 04.10.2011r., a także ewentualnych rachunków czy faktur jej dotyczących.

/ wyciąg z ksiąg funduszu k. 7,

umowa przelewu wierzytelności i wyciąg k. 8-10, 11,

inne dokumenty lub ich niezakwestionowane kopie k. 12-13 /.

Wobec powyższych ustaleń sąd zważył: Pomimo braku zarzutu pozwanego, nie sposób więc tutaj uznać za udowodnione ani roszczenia jako takiego, ani też cesji zobowiązania od pierwotnego wierzyciela (...) Spółka z o.o. w W.. W sprawie nie wykazano też sposobu wyliczenia brakującej wedle powoda do zapłaty sumy głównej i przyrostu od niej znacznych odsetek.

O ile niektóre z tych okoliczności, wobec niezakwestionowania ich przez drugą stronę, można byłoby w świetle art. 229-230 kpc uznać za przyznane, to jednak nie można przejść do porządku nad zasadniczą niepewnością co do braku wykazania istnienia i kształtu zobowiązania oraz prawidłowego przejścia wierzytelności na kolejne podmioty – i sąd nie może zasądzić takiego roszczenia.

Głównym dowodem na istnienie zobowiązania może być dokument właściwej umowy lub w określonych przepisami warunkach dowód z zeznań stron lub świadków na okoliczność zawarcia takiego kontraktu. Sama umowa przelewu, wyciąg z elektronicznego załącznika do cesji oraz wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda nie są dowodami na istnienie wierzytelności pierwotnej. W szczególności wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nie statuuje domniemania prawnego istnienia wierzytelności. Uprawdopodabnia on jedynie fakt dokonania przelewu jakichś zobowiązań, ale wykazanie skutecznego nabycia i istnienia konkretnej wierzytelności wymaga udowodnienia dokumentów źródłowych, kreujących zobowiązanie i jego przelew (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 07.10.2009, III CZP 65/09, wskazuje: " Konkludując, domniemanie zgodności z prawdą treści dokumentu w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie obejmuje faktu istnienia wierzytelności nabytej przez fundusz sekurytyzacyjny w drodze przelewu" – choć wedle tej uchwały dokument taki mógłby stanowić podstawę do wydania nakazu zapłaty).

Na podstawie załączonych do pozwu dokumentów trudno poczynić pewne ustalenia. W sprawie ograniczono się jedynie do załączenia umowy cesji wierzytelności oraz dokumentów powoda: wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu i wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 14. W konsekwencji sąd nie mógł oprzeć orzeczenia zasądzającego na samych tylko twierdzeniach strony – bez wykazania ich stosownymi dokumentami – a wątpliwości te nie zostały wyjaśnione przez powoda również na wyznaczonej w tym celu rozprawie. Brak dokumentów źródłowych uniemożliwia zbadanie istnienia wierzytelności, jej charakteru i prawidłowej wysokości, niezłożenie budzi ponadto wątpliwości co do ich istnienia.

Podkreślenia wymaga także fakt, iż w sprawie nie wykazano należycie przejścia wierzytelności.

Zgodnie z treścią art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na podmiocie, który z faktu tego wywodzi skutki prawne, natomiast w myśl art. 232 kpc strony są zobowiązane do wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, przy czym w świetle art. 207, 210, 217 kpc w określonym porządku i terminach procesowych. Na gruncie wskazanych przepisów powód jako wierzyciel zobligowany był do przedstawienia dowodów wskazujących na istnienie i podstawę roszczeń, ich rozmiar oraz wszelkie kolejne przekształcenia podmiotów i ostateczną prawidłową cesję na jego rzecz tych konkretnych zobowiązań.

Według art. 339 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wydaje wyrok zaoczny; w tym zaś wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości. W sprawie niniejszej nie wykazano należycie istnienia, wysokości i ciągu podmiotów, którym przysługuje wierzytelność, zatem nie można w niej było wydać wyroku zasądzającego. Jednocześnie brak podstaw by odraczać rozprawę i poszukiwać dalszych dowodów w interesie jednej tylko strony procesu. Przyjmuje się, że w takich przypadkach sąd wydaje wyrok zaoczny oddalający, opierając się tylko na załączonym materiale dowodowym.

Dlatego też ze wszystkich powyższych przyczyn sąd orzekł jak w sentencji wyroku zaocznego.

Koszty procesu przedstawiono na sumę 30 zł opłaty + 180 zł kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł opłaty od pełnomocnictwa, razem kwota 227,00 zł. Sąd nie zasądził ich wobec przegrania przez powoda sprawy - zgodnie z treścią art. 98 kpc.